--> Doorgaan naar hoofdcontent

Susteren en Selfkant

We zijn met deze paal 306A aangekomen ten oosten van de Schwienswei, een natuurgebiedje aan de oostkant van Sittard.

De brug leidt naar de Rodebacher Straße aan de Duitse kant.



Hier bij 307B komt de grens weer eens in de Roode beek te lopen. De Nederlandse paal is afgebroken en heeft geen plaatje meer.. De Duitse paal staat in een bosje op de oever er recht tegenover.





Mooi palenpaar 308 bij de brug over de Roode beek.



De beek kruist de Von-Byland-Straße / Vloedgraafpad.

De paal aan de Nederlandse kant van de beek is al lang weg. De paal staat aan de Haverterweg.

De Nederlandse paal van het beroemde palenpaar 309B. Zie hieronder.

De paal 309B is weggedrukt in een conifeerheg en nauwelijks nog te fotograferen.

De rode paal wijst precies het grenspunt in het midden van de Roode beek aan.

De Bondsrepubliek doet een poging om het westelijkste punt van het land enig cachet te geven. Er is een parkeerplaatsje gemaakt, een vlonderpad erheen  en een mooie koperen plaquette op een zwerfsteen, die aan de kant van de weg de aandacht vraagt voor dit bijzondere punt. Het is evenseens het smalste stuk Nederland: 4,8 km slechts tot de Belgische grens.
Een klein hoekje in de grens: van de beek naar de IJsstraat.

Bij paal 311 maakt de grens een rechte hoek naar het westen.


Weer een aantal dubbele palen, ter weerszijden van de Lohgraben, die meestal niet veel water meer bevat.

Ze staan vlak bij een klein paadje, dat hier de grens overgaat.

Op de voorgrond de Duitse paal, tussen de begroeiing staat de Nederlandse paal.

Nog steeds weerszijden van de Lohsloot.

De Nederlandse paal is weg.

Jarenlang heeft deze paal in het beekje gelegen, maar nu ligt hij op de kant.







 Mooi tussen de kersenbloesem.

 Bij 312 draait de grens naar het zuiden, dat gebeurt relatief zelden.

Sinds het natuurgebied is geworden, is deze paal wat moeilijker te bereiken, al was het alleen maar omdat de waterstand in het gebied vrij hoog wordt gehouden.

 Vanaf hier hebben we weer hogere, drogere bosgrond.




 Deze paal en de volgende drie aan Bos en Broek.










Bij uitzondering heb ik een paar palen met de auto bezocht. Geen onverdeeld genoegen, want je rijdt er snel voorbij, zonder de paal op te merken.







In de verte de boerderijen aan de Molenweg en de grensovergang.

Bij 316C steekt de grens de Molenweg over. Daar staat 317 meteen in de andere berm.



Met was juist doende het land aan de Duitse kant mooi te egaliseren. Wellicht om een aspergeveld te maken.



De oude 317C ligt een eind verder in de hoek van het veld.

Aan de Duitse kant van de grens is eerst een wal, waar een ree lag the zonnen en daarachter is een afgraving.







Het palenpaar 319 aan de Heugenderweg. Het wegje waar ze links en rechts van stonden is verdwenen, maar gaat wel verder aan de overkant.



Hier verlaat de grens het wegje en gaat verder onder een rechte hoek, nu oostwaarts. Op de foto loopt de grens langs de aardappelbedden.







Toen de 321D vernieuwd is heeft men de oude paal paten liggen. Dat zien we vaker in deze buurt.

De paal die hier los bij ligt is geen grenspaal (geweeest) maar een "TP" paal. Waar TP voor staat weet ik niet. Misschien Topografisch Punt....





De nieuwe versie van paal 321H is binnen een jaar weer in de grond gereden. Zo te zien niet gebroken.

321J en K staan ter weerszijden van de N274/L410.





Op de achtergrond de kerktoren van Saeffelen.



















 Paal 323 staat midden in een schapenweitje.

Wat moeilijk te fotograferen, doordat deze paal en de volgende tussen tuinen staan opgesteld. Gelukkig zitten de nummerplaatjes op de kop van de paal.



 Diep weg gedoken achter op een boerenerf, achter geparkeerde landbouwapparaten.


Verzonken in de oprit aan de Dr. Felsweg / Grensstraße. We zijn aangekomen in het gehucht Spaanshuisken. Aan de andere kant van de straat de 323E.


We komen met de 323E aan het eind van deze pagina, met de 324 al in zicht, een paar meter verder.