Dit stuk van de grens begint bij de Dalheimer Mühle. Na een lang stuk grens rivier Rothenbach zonder een enkele grenspaal.
Op de foto de paal 377 aan de Nederlandse kant van de beek. Het molenrad kan nog draaien.
Grenspaal als object op een druk bezet terras aan de beek. De paal is aan de gevel vastgemaakt met een beugel die het originele plaatje afdekt. Vandaar dat er twee plaatjes opzitten, waarvan alleen het bovenste leesbaar is.
Paal 377B heeft een nieuw (2018) plaatje.
Op de achtergrond de sporen van de in verval zijnde spoorweg van Belgie naar Duitsland, die vanaf Weert tot Roermond Nederland oversteekt: De IJzeren Rijn. Belgie heeft jaren er op aangedrongen dat deze spoorweg, als goederenspoorweg weer in gebruik zou worden genomen.
Aan de andere kant van het spoorwegtalud.
De paal is de laaste jaren geheel overwoekerd door een wilgenboom.
381A op de voorgrond en 381 op de achtergrond.
Paal 383 op de hoek, vanaf waar de grens weer noordwaarts gaat.
Deze palen staan allemaal langs het bospad, dan weer eens links en dan weer eens rechts. Tot de volgende rechte hoek in de grens.
385C is verborgen achter een hoop dood hout.
Mooie parkachtige heide. De Meinweg op zijn mooist.
De hoek waar de grens weer oostwaarts gaat.
Even zoeken in het bos voor 389B, waarbij ik een jong wild zwijntje stoorde bij zijn maaltijd.
Merk op dat er een landmeetpaaltje staat aan de Duitse kant. Zou de grenspaal niet op de goede plaats staan? Dan is Nederland dus iets groter.... Niet waarschijnlijk, wellicht wordt er een granieten referentie paaltje geplaatst, zoals ook bij 407 staat.
Op de foto lijkt het alsof deze paal goed zichtbaar is. Maar dat is niet zo: hij zit normaal geheel onder de bramenstruiken en het heeft mij zeker tien minuten gekost om hem allereerst te vinden en daarna vrij te maken, zodat ik een foto kon maken.
Aan de voet van een dikke boom en nu nog niet onder de klimop.
De meest oostelijke hoek van de Meinweg, de grens gaat nu weer noord.
Paal 395A zit onder het grind in de hoek van de weg. Op oudere foto's ligt hij plat en is er blijkbaar overheen gereden, wat nog aan het plaatje te zien is.
Volgende hoek: weer naar het westen, richting Herkenbosch en Roermond.
Weelde voor de grenspaal zoeker: mooi opgestelde palen langs een bospad.
Op de achtergrond liggen twee stukken van de oude 401.
De begroeiing wordt langzaamaan dichter en de palen staan niet meer langs het pad.
Door de droge zomer is het moeras opgedroogd, anders is het opzoeken van de palen een hachelijke onderneming: tussen de graspollen zitten gaten van 40-60 cm diep, die normaal vol water staan. Recept voor natte voeten, maar ook nu is het oppassen geblazen om niet je enkel te verzwikken of erger.
De foto's met bruin gras, zijn in november gemaakt. De groene foto's in augustus.
Ook in het dorre gras is het nog zoeken.
De 404A was ook goed te vinden. Het bordje is om de hoek van de basalten paal geslagen, vandaar de wat rare foto.
Paal m
Vanaf 404O was het beekdal weer goed begaanbaar in september en de begroeiing laag en niet te dicht.
Op de onderstaande foto is duidelijk de omgewoeld grond te zien. Het hele beekdal is hier goed begaanbaar door de droogte en de zwijnen die hier het laatste beschikbare water komen genieten om te drinken of in de modder te wentelen.
De laatste steen van de 404 serie is T. Verder langs de Boschbeek/Buschbach staat nog de serie 405. Die staat op een nieuwe pagina.
De 403C zit in een houthoop, die met de jaren steeds lager zakt.
Na deze paal is het geen doen meer door de begroeiing: 404C t/m 404N heb ik later in het seizoen bezocht, samen met Aafko en Sander, dat ging tamelijk vlot, ondanks het moeilijke terrein.
Paal 404K staat vaak onder water, vandaar de bruine verkleuring van het nummerbordje.
Paal m
Paal 404M staat hier rechtop, maar is aan de voet gebroken en ligt gewoonlijk plat op de grond.
Paal 404N was de laatste van de november serie.
